26. Jak postanowiłyśmy, tak zrobiłyśmy

Główka "korpusika".

"Korpusik", który pojawił się u nas w poprzednim poście jest bardzo ruchliwy. Od razu widać, że to będzie bardzo żywa lala.

Patrzę na nią i zastanawiam się nad jej buzią. "Oczy będą w kolorze niebieskim. A może zrobię je szaroniebieskie? Dobrze. Szaroniebieskie, nie za duże, normalnej wielkości, podłużne jak migdały." Tak ją sobie zaczynam wyobrażać. "I co dalej? Nieduże różowe usta , ale róż ciemny, malinowy... Tak będzie dobrze. Klasyczne proporcje, gdzie oczy i usta tworzą trójkąt równoboczny... Dobrze."

A włosy? Jakie włosy? Jasne, ciemne?

Całkiem jasne?

A może lekko rudawe?

Ciemny blond, jasny odcień brązu?

***

Pracując nad nową lalą ,od czasu do czasu spoglądam na Mariankę. Siedzi tuż obok mnie, a jej różowe policzki powoli stają się coraz ciemniejsze. Ależ jest ożywiona.
I słyszę jej głos - "A ja?.. A ja? Czy też tak wybierałaś kolory dla mnie?"
"Mm, Marianko, zapomniałaś? Z tobą było inaczej." - tłumaczę.
"No tak wiem, zapomniałam. Ale to mi się tak bardzo podoba."

 ***

Ostatecznie wybieram włosy w jasnym odcieniu brązu.

Półdługie włoski moherowe w kolorze jasnobrązowym.

Jeszcze nóżki i rączki. Już są. I właśnie teraz lala się uspakaja. Nie skacze, nie turla się. Oparła się o maszynę do szycia i patrzy z podziwem na swoje rączki. "Ale fajnie." - słyszę naraz jej głos.

"Dzień dobry." - mówi Marianka.  

Dziękuję wszystkim, którzy tutaj zaglądają! 

Miłego odpoczynku podczas weekendu.